معرفی ایمو یا اِمو

شترمرغ استرالیایی یا (اِمو) بزرگ‌ترین پرنده بومی استرالیا است. این پرنده از لحاظ ارتفاع، پس از شترمرغ آفریقایی، دومین پرنده بزرگی است که در جهان وجود دارد. بزرگ‌ترین اموها می‌توانند به اندازهٔ ۱۵۰ تا ۱۹۰ سانتیمتر (۵۹ تا ۷۵ اینچ) برسند.

اِمو پس از دو گونهٔ شترمرغ و دو گونه شترمرغ شاخدار، چهارمین پرندهٔ سنگین‌وزن دنیا هم محسوب می‌شود اِموهای بالغ، به‌طور میانگین دارای وزنی بین ۱۸ و ۶۰ کیلوگرم (۴۰ و ۱۳۲ پوند) هستند که میانگین آن در نرها و ماده‌ها به ترتیب ۳۱٫۵ و ۳۷ کیلوگرم (۶۹ و ۸۲ پوند) می‌باشد. ماده‌ها معمولاً اندکی بزرگ‌تر از نرها هستند.

جنگ ایمو

جنگ ایمو یکی از عجیب‌ترین رویدادهای تاریخی است که در دهه 1930 در استرالیا رخ داد. در این دوره، جمعیت شترمرغ‌های استرالیایی (ایمو یا امو) به شدت افزایش یافت و به مزارع کشاورزی آسیب می‌رساندند. کشاورزان از این وضعیت بسیار ناراضی بودند و از دولت خواستار کمک شدند.

داستان شروع و پایان جنگ

در سال ۱۹۳۲، مناطق کشاورزی متعددی توسط شترمرغ ها از بین رفتند

در همین سال، این شترمرغ ها، میلیون ها دلار محصولات کشاورزی را خورده بودند به شکلی که در استرالیا قحطی پدید می آید.

دولت استرالیا از وزیر دفاع این کشور راهکار می خواهد و جورج پیرس( وزیر دفاع) هم در پارلمان این کشور، پیشنهاد می دهد که آنها را نابود کنیم؛ یعنی با سلاح گرم آنها را می زنیم تا جمعیت شان کاهش یابد و محصولات کشاورزی در امان باشند.

تعداد افرادی که در آغاز برای جنگ با شترمرغ های استرالیایی به کار گرفته شدند، سه نفر بودند که یکی از آنها اسلحه هم نداشت. شترمرغ های استرالیایی وقتی صدای تیر می شنیدند با سرعت زیاد به هر طرف پخش می شدند و همین امر سبب می شد که فرد مسلح نداند به کدام شترمرغ شلیک کند.

در روز اول، دو نفر در مجموع توانستند ۱۲ شترمرغ را بکشند و این پرندگان با تلفات کم در این جنگ پیروز شدند.

این سه نفر برای دنبال کردن شترمرغ ها از آفرود استفاده کردند که آن هم اثری نداشت. این کارهای وزیر دفاع استرالیا و نیروهایی که فرستاده بود، سبب آبروریزی بزرگی در سطح جهانی شد که می گفتند استرالیا در جنگ با شترمرغ ها شکست خورده است

در پارلمان، به وزیر دفاع استرالیا گفتند باید مدال پیروزی را به شترمرغ ها بدهیم چون شما لیاقت ندارید.

بالاخره وزارت دفاع استرالیا استراتژی اش را تغییر داد و نیرو های بیشتری را برای جنگ با ایمو ها فرستاد ، آنها موفق شدند هفته ای ۳۰۰ شترمرغ را بکشند. بعد از این که هزار شترمرغ کشته شد، وزیر دفاع استرالیا گفت این کار بی فایده ای است.

در هرحال، شترمرغ های استرالیایی در این جنگ پیروز شدند و نسبت به جمعیت شان، تلفات بسیار کمی دادند.

چرا ارتش نتوانست پیروز شود؟

• سرعت و چابکی ایموها: ایموها پرندگانی بسیار سریع و چابک هستند و به راحتی می‌توانستند از تیررس مسلسل‌ها فرار کنند.
• وسعت منطقه: منطقه‌ای که ایموها در آن پراکنده بودند بسیار وسیع بود و تعقیب و شکار آن‌ها بسیار دشوار بود.
• استراتژی‌های دفاعی ایموها: ایموها به صورت گروهی حرکت می‌کردند و از استراتژی‌های دفاعی موثری برای محافظت از خود استفاده می‌کردند.

بعد از پایان جنگ

در نهایت، جنگ به دلیل هزینه‌های بالا و بی‌نتیجه بودن عملیات با دستور پارلمان، تمام شد و نیرو های ارتش به پایگاههای خود بازگشتند. پس از این شکست، دولت استرالیا تصمیم گرفت به جای استفاده از نیروی نظامی، از روش‌های دیگری مانند شکار توسط افراد محلی برای کاهش جمعیت ایموها استفاده کند.(که این جنایت ماثر تر بود) و در سال ۱۹۳۴ حدود ۵۷۰۳۴ ایمو جان خود را در طی بیش از شش ماه از دست دادند.

چرا این رویداد تاریخی است؟

جنگ ایمو به دلایل مختلفی یک رویداد تاریخی عجیب و جالب است:

• نبرد انسان با حیوان: این نبرد نشان می‌دهد که انسان حتی در برابر حیواناتی به ظاهر بی‌ضرر نیز می‌تواند شکست بخورد.
• روش‌های نامتعارف برای حل مشکلات: استفاده از نیروی نظامی برای مقابله با یک مشکل زیست‌محیطی، روشی بسیار غیرمعمول و بحث‌برانگیز بود.
• اهمیت حفاظت از محیط زیست: این رویداد نشان می‌دهد که انسان باید در تعامل با طبیعت تعادل برقرار کند و از روش‌های پایدار برای حل مشکلات استفاده کند.

جنگ ایمو در فرهنگ عامه

این رویداد تاریخی در فرهنگ عامه استرالیا و جهان به عنوان یک داستان خنده‌دار و عجیب شناخته می‌شود که اغلب منبع کمدی و جذابیت بسیاری از مردم است که موضوع جوک‌ها، آهنگ‌ها و آثار هنری بوده و هست .

نتیجه‌گیری

جنگ علیه ایمو‌ها یک یادآوری مهم تاریخی درباره اهمیت دادن به روش‌های پایدار و مؤثر برای مدیریت وحفاظت از جمعیت حیات وحش و طبیعت است که نیاز‌های انسان و حیوانات را در نظر بگیرد.

انسان باید احترام به حیوانات و طبیعت را بیاموزد و آن را به نسل های بعد خود منتقل کند تا زندگی بهتری در زمین داشته باشد.

_________

گردآوری:ابوالقاسم کریمی

۸/ اَمرداد/ ۱۴۰۳

ورامین