موجم برد به هرسو  با دست و پای بسته

بازیچه ی محیطم  چون کشتی شکسته

در انتظار باران  در خشکسال ماندم

لرزان چو خوشه ی سبز  بر دانه های بسته

از فیض بی وجودی  در دستگاه گردون

ایمن ز گوشمالم  چون رشته ی گسسته

شکرانه ی وصالت  گر می پذیری از ما

داریم نیمه جانی  از چنگ هجر رسته

تا شوق وصل دارم  آبی بر آتشم زن

دامن زدن چه حاصل  بر شعله ی نشسته

نتوان به عمرها رفت  ای کعبه ی حقیقت

راهی که می گذاری  در پیش پای خسته

خود را رسانده گیرد  آهم به گوش تاثیر 

بینند خواب پرواز  مرغان پرشکسته