شب را نوشیده امو بر این شاخه های شکسته می گریم.مرا تنها گذارای چشم تبدار سرگردان !مرا با رنج بودن تنها گذار.مگذار خواب وجودم را پر پر کنم.مگذار از بالش…
در تاریکی بی آغاز و پایاندری در روشنی انتظارم رویید.خودم را در پس در تنها نهادمو به درون رفتم:اتاقی بی روزن تهی نگاهم را پر کرد.سایه ای در من فرود…
نوری به زمین فرود آمد:دو جاپا بر شن‌های بیابان دیدم.از کجا آمده بود؟به کجا می رفت؟تنها دو جاپا دیده می شد.شاید خطایی پا به زمین نهاده بود.ناگهان جاپاها براه افتادند.روشنی…
در باغی رها شده بودم.نوری بیرنگ و سبک بر من می وزید.آیا من خود بدین باغ آمده بودمو یا باغ اطراف مرا پر کرده بود؟هوای باغ از من می گذشتو…
اینجا جایی برای ثبت اشعار ، نوشته ها و علاقه مندی های ابوالقاسم کریمی
